#24k Norwegia
07:41
14
Ten rok, jeśli chodzi o podróże, już z czystym sumieniem mogę zaliczyć do udanych. Było sporo wypadów w nasze polskie góry, ale odwiedziłam też m.in Albanię, Norwegię, czy Francję- Paryż (o którym jeszcze tu usłyszycie).
A dziś trochę o Norwegii.
W Stavanger mieszka nasza Gosia- ta, którą poznałyśmy będąc w Albanii.. zapraszała nas do siebie i w końcu z zaproszenia skorzystałyśmy. Tym bardziej, że ja od zawsze do kraju skandynawskiego chciałam się wybrać- od dzieciaka lubiłam czytać mitologiczne książki, uwielbiałam też serial "wikingowie" - polecam. Byłam ciekawa tego państwa.
I przyznać muszę, że jeśli chodzi o krajobrazy.. Norwegia zachwyca. Byłyśmy na Preiken stolen- i choć leży on na wysokości jedynie 600m, to była to dla mnie zdecydowanie najtrudniejsza dotychczas trasa, ALE widoki cudne, więc mogę powiedzieć- było warto. Pierwszy raz w życiu widziałam też wodospad- Manafossen mierzący 92m.
Wyszłyśmy też na kurhan, gdzie błąkał się bezdomny kot. Niczym z książki "Cmętarz zwieżąt". Schodząc natknęłyśmy się na barana, który agresywnie na nas spoglądał, ale udało się jakoś zejść mu z oczu..
I teraz jestem bardzo ciekawa waszego zdania. Bo fakt, krajobraz Norwegii cudowny. Natomiast pierwsze wrażenie nt. tamtejszej ludności i życia tam jakoś nie zachęca. Miałam wrażenie, że tamtejsza ludność jest hmm.. zamknięta. Taka hermetyczna. Każdy żyje sam sobie, w swoich czterech ścianach. Nawet sąsiedzi nie mają jakichś relacji. I dla kogoś może to być okej, ale ja zdecydowanie wolę mentalność Włochów. Sama tam nie byłam, ale z każdej strony słyszę, jak to tam nie wygląda. I trochę nie zgadzały mi się dwa obrazy, a mianowicie: z jednej strony natura, sporo przyrody, czyli coś bardzo pierwotnego, a z drugiej strony nowoczesne, wręcz futurystyczne domy. To mi nie grało.
Widzę też, że na dłuższą metę pogoda nie byłaby dla mnie sprzyjająca. Określiłabym ją jako "depresyjna". Nie do końca moje klimaty. Dajcie znać koniecznie, czy byliście w Norwegii i co o niej sądzicie! Pozdrowienia
zapraszam
